Bam. De eerste maand zit er al weer op. Op het moment dat ik dit verhaaltje schrijf zit ik in een bus. De bus naar Kuala Lumpur. Ik verveelde me een beetje en ben daarom dit verhaal maar gaan schrijven. Gelukkig weet ik niet dat deze bus de volgende morgen 2 uur te vroeg zal arriveren,(4.30 AM) zodat ik midden in de nacht een kamer moet gaan zoeken. Terwijl ik probeer te herinneren wat ik de laatste dagen allemaal gedaan heb, gaat de telefoon van de dude achter me voor de 56e keer af. Wat het nog erger maakt is dat hij heeft gekozen voor de een of andere allah akhbar ringtone. Als ik voorzichtig over mijn schouder kijk zie ik dattie is uitgerust met een duf vlasbaardje en een witte jurk. Jaja mensen, ik ben ondertussen in moslimterritorium  aanbeland. De meeste vrouwen in deze bus hebben dan ook een kleedje over hun hersenpan gedrapeerd. Ze kijken ook pertinent weg als je in hun richting kijkt. Tuig, kan je niet meer checken of ze mooi zijn. 

Zojuist zijn we de grens met Maleisie gepasseerd. Dat was een raar ding. Toen de bus stopte bij de Thaise kant van de grens moesten we onze papieren laten zien, no problem. Daarna weer 200 meters in de bus en de Maleisische kant is aan de beurt. Bus uit, klein gebouwtje in. Daar zaten 2 beambten turbosnel iedereen een visumstempel te geven die het maar lekker vond. Waarschijnlijk was hun favoriete programma op TV want onze bus werd er zo doorgejaagd. Na de stempelfase stond er een bord dat aangaf dat je tas door een scannerding moest. Het zag er vrij houtjetouwtje uit. (Kassaband met roestvrijstalen platen eromheen.) Het gekke was dat er niemand bijstond, je kon na het scannen zo doorlopen. Dat maar gedaan. Om het hoekje zaten plotseling 2 beambten met buddhapostuur op twee oude tuinstoelen. Hah, got you!!! Ze lieten een onschuldig uitziend Thais vrouwtje alle zooi uit haar tas op de grond gooien. Ze bekeken haar daarbij alsof ze het nichtje van Osama bin Laden was. Daarna weer gauw de bus in. 

De vorige keer dat ik in de bus zat ging ik met Lies en Philip naar Phuket. Dat was de vierde Oktober. We kwamen 's middags in Phuket aan. Nu wil ik deze paragraaf beginnen met een waarschuwing. Als je naar Phuket gaat en je bent allergisch voor prostitutie, kom je er niet onbevlekt uit. Het is werkelijk ongelooflijk. Patong Beach is gevuld met prostituees, happy endings, sexshows, ladyboys, gogobars, enzovoorts.  Dit alles stemmig afgewisseld met geinige toeristenmarktjes. Dit kan misschien spannend lijken voor sommige mensen maar de meisjes zagen er niet uit alsof dit hun meest geprefereerde carrierekeuze was. Ik hoorde van anderen dat het vaak vluchtelinges uit Birma zijn die niets hebben en zodoende dit doen. Het is een dikke bende eigenlijk. 

We moesten de volgende dag afscheid nemen van Lies. Philip en ik zijn naar Koh-Phi-Phi gegaan. Het mooiste eiland van allemaal volgens het boek der backpackers, de trouwe lonely planet gids.(Dankjewel Anne) Dat was niet gelogen, check de foto's maar. We logeerden in Mr. Local Dormroom. Dat was een vrij bizar hosteltje. Wie schets onze verbazing toen we zo van de straat onze slaapkamer inliepen. Daar sliepen we met 32 mensen. Altijd mooi zo'n dorm, kan je makkelijk mensen ontmoeten. Voor de rest een beetje aan het strand gehangen die eerste dag.

De tweede dag op Phi-Phi deden Philip en ik een snorkeltocht. Geweldig mooi hoor. Tijdens de tocht takkesveel vissen gezien en ons een beetje langs de kliffen laten varen. 's Avonds biertje gepakt met een paar Duitse gasten die de trip ook gedaan hadden. De Dag daarna ging Philip weg. Nu was ik weer in mn uppie. Ik ben met een Amerikaans meisje naar het strand gegaan en later kwam er ook een Engelse gast bij. Ook fijn hoor, eerste dag dat ik op mn krenten heb gelegen deze vakantie. De dag daarna ben ik met hen naar het viewpoint van Koh-Phi-Phi gegaan. Daarna zijn we op onze flipflops door de jungle naar de andere kant van het eiland gebaggerd. Nadat we bijgekomen waren op het stand hebben we ons uiterst chill terug laten varen naar het stadje. Ff geen jungle meer, ben geen aap.

Zoals je hierboven al wel kon merken kan je op Phi-Phi 's avonds ook wel vermaak vinden. De vuurshows op het strand zijn vet. Een paar thaise mennekes smijten en zwaaien duizelingwekkend snel met vurige stokken en bollen aan kettingen in het rond. Een van de Thaise gasten doofde zijn fakkel standaard door hem in zn bakkes te duwen. In een andere tent kon je vechten. Je krijgt handschoenen, hoofdbescherming en een soort dikke sokken aan, en gaan met die banaan. Dit is het beste vermaak ooit. Dronken gasten die elkaar het snot voor de ogen slaan. Soms deden er ook dames mee. Bitchfight! Toen ik zag hoe de vechters soms uit de ring kwamen ben ik net zo fijn blijven zitten. Het ergste gevecht was een duidelijk getrainde vechter die een Australische vetzak naar de horizon sloeg. 

De 9e ben ik met Michael, de Engelse gast, naar Krabi gegaan. Ik had nog maar 2 dagen totdat mijn visum afliep dus ik kon maar 1 dag blijven. Dus na de oversteek naar het vasteland meteen ingecheckt in Pak-Up hostel. We kozen ervoor om die middag naar de Tijgertempel te gaan. Dat was op zichzelf wel grappig, we kregen een leuk armbandje van een ouwe monnik en keken een beetje rond. Toen vertelde Michael dat er ook nog een boventempel zou zijn. Wij dat ding zoeken. Yep, was er. De trap naar boven bleek het luttele aantal van 1237 treden te bezitten. We gingen het doen. Achteraf gezien was dit misschien wel de zwaarste inspanning die ik ooit gedaan heb. (Niet zo moeilijk ook) Ik was zo nat als een zwetende vis. 30 graden, slechte trap, hoge treden, aaaaahhh....Het uitzicht boven was het dubbel en dwars waard, zie de foto's.  

's Avonds op tijd naar bed want ik moest de volgende dag deze bus halen. Nog ff een warme douche genomen. De eerste in een maand tijd. Je kon aan de knoppen draaien en op die manier helemaal zelf bepalen hoe warm het water werd. Ongelooflijk! Heb die dag 3 keer gedouched. 

Dit was het, hoop dat jullie het leuk vonden. De volgende keer vertel ik wel over maleisie, ik ben hier nu pas 1 dag. 

De allervriendelijkste groeten,

Geert-Jan